Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 2013

Ισπανία και Paella

Κάθε χρόνο επισκέπτονται την Ισπανία περίπου εξήντα εκατομμύρια τουρίστες. Τουλάχιστον μία φορά θα δοκιμάσουν την Paella. Αυτό συνειδητοποίησαν όλα τα εστιατόρια και πλέον βρίσκεις την διάσημη Paella παντού. Paella σε ισπανικό εστιατόριο, paella σε πιτσαρία, paella σε γιαπωνέζικο εστιατόριο σε ελληνικό εστιατόριο. Προκατασκευασμένη, κατεψυγμένη, της ώρας, σε διάφορες τιμές, με διάφορες παραλλαγές...Νυσάφι!!!Μπορούμε να φτιάξουμε στο σπίτι την δική μας paella, με τις δικές μας επιλογές και να μην πονέσει η καρδιά μας πληρώνοντας τον φουσκωμένο λογαριασμό στο εστιατόριο, γιατί στην τελική αυτό που θα έλεγε και ο μπαμπάς μου...Τι φάγαμε; Ρύζι κατά βάση με λίγα θαλασσινά! Γιατί πως να το κάνουμε! Η κουλτούρα του Έλληνα καλοφαγά περιλαμβάνει κρέας στα κάρβουνα, στην σούβλα, στον φούρνο...Τι θυμήθηκα τώρα και μου ανοιξε η όρεξη...
Επανέρχομαι λοιπόν στην Paella..

Συνταγή για 2-3 άτομα (μπορείτε τα προσθέσετε περισσότερα θαλασσινά της επιλογής σας)
Υλικά:
1 μέτριο κρεμμύδι
3 σκέλιδες σκόρδου
1/3 κόκκινη πιπεριά
1/3 πορτοκαλί πιπεριά(δίνει γλυκιά γεύση)
5 χούφτες ρύζι καρολίνα
5 γαρίδες φρέσκιες μεγάλο μέγεθος
5 μύδια με το κέλυφος
5 γαρίδες ξεφλουδισμένες (μπορείτε να βάλετε και κατεψυγμένες απλά να είναι καλής ποιόητας)
1 σουπιά μέτρια,  καθαρισμένη χωρίς το μελάνι,  κομμένη σε μέτρια κομμάτια
300 γρ ντομάτα έτοιμη (δοκιμασμένη και με φρέσκια χωρίς μεγάλη επιτυχία)
πιπέρι, αλάτι, ζάχαρη, μαιντανός, ελαιόλαδο
και ξεκινάμε!
σε ένα τηγάνι με λίγο ελαιόλαδο παιρνάμε τις φρέσκιες γαρίδες για 3 λεπτάκια,  αφού κάψει το λάδι φυσικά και ρίχνουμε λίγο αλατάκι για να πάρουν νοστιμάδα. επαναλαμβάνουμε το ίδιο και με τις υπόλοιπες γαρίδες. Τις τοποθετούμε σε ένα πιάτο και τις αφήνουμε ήσυχες, χωρίς να τις ρίχνουμε πονηρές ματιές για μεζεδάκι. Σε ένα κατσαρολάκι βράζουμε την σουπιά για μισή ώρα περίπου, την στραγγίζουμε καλά και την παιρνάμε απο το τηγάνι που είχαμε τις γαρίδες για 5 λεπτάκια περίπου, με πολύ προσοχή γιατί μας κάνει νάζια και πιτσιλάει, βάζουμε ένα προστατευτικό δίχτυ για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο και μέτρια φωτιά. Αφού τελειώσουμε και με την σουπιά, παίρνουμε το τηγάνι της paellas, που δεν είναι απλά απο ένα τηγάνι αντικολλητικό. Βαζουμε λίγο ελαιόλαδο και τηγανίζουμε τις ψιλικκομένες πιπεριές, μην μαυρίσουν.. έπειτα αφού τις βγάλουμε, βάζουμε το σκορδάκι μας με το κρεμμυδάκι μας να καραμελώσουν. Στο ίδιο τηγάνι, δεν αλλάζουμε πλέον, γιατί θέλουμε όλα τα υλικά να παντρευτούν μεταξύ τους. Αφού το κρεμμυδι το ψιλοκκομένο με το σκορδάκι πάρουν ένα όμορφο χρώμα, ρίχνουμε την ντομάτα περίπου 300 γρ. και ανακατεύουμε σε χαμηλή φωτιά πάντα, προσθέτουμε λίγη ζάχαρη στην μύτη που λέει και η αδερφή μου έπειτα τον μαιντανό, λίγο πιπεράκι και αφήνουμε να σιγοβράσει για τρία λεπτάκια. Μετράμε 5 χουφτίτσες ρύζι και τα ρίχνουμε στην ντομάτα. Ρύζι Βαλένθιας, είναι το καλύτερο. Αν δεν βρίσκεται ρύζι Βαλένθιας και το καρολίνα κάνει την δουλεια του. Αφήνουμε χωρίς νερό για 2 λεπτάκια και ανακατεύουμε. Ύστερα προσθέτουμε νερό, περίπου το μισό του τηγανιού μας, αφήνουμε να βράσει για 5 λεπτά χωρίς να ανακατέψουμε καθόλου. Έπειτα ξεκινάμε να βάζουμε όλα τα θαλασσινά για να πάρει το ρύζι γεύση. Δεν ανακατεόυμε καθόλου απλά ανοίγουμε που και που χώρο στο ρύζι με το κουτάλι για να πάρει λίγο αέρα και να βράσει ομοιόμορφα. Το σύνολο του χρόνου βράσης για το τελικό αποτέλεσμα είναι τα 20 λεπτά. Σερβίρουμε αμέσως γιατί δεν θέλουμε να φουσκώσει το ρύζι και απολαμβάνουμε με καλό λευκό κρασί.
Καλή επιτυχία!




Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2013

Καταλονία η Ανεξάρτητη

Τι ωραία να ξυπνάς το πρωί και να ξέρεις ότι δεν έχεις να πας στην δουλειά, να πίνεις χαλαρά το καφεδάκι σου δίπλα στο παράθυρο και εκεί που σκέφτεσαι,  τι ευτυχία Θέε μου,  το παίρνεις πίσω.
Πλήθος κόσμου ουρλιάζει κάτω απ΄ το παράθυρό μου. Μα τι έγινε πάλι; Αυτοί οι άνθρωποι τόσο διαφορετικοί είναι; Στην πόλη μου την αργία την γιορτάζουμε με φραπέ στην παραλία και μετά σε καμμιά ταβέρνα για κρεπάλες, μα τι συμβαίνει; Τολμώ ν΄ ανοίξω το παράθυρο, κιτρινοκόκκινα στρουμφάκια κόσμου κάθε ηλικίας κατευθύνονται στην πλατεία Sant Jaume.  Τελικά οι Καταλανοί είναι τρελοί!!!
Ντύνομαι βιαστικά, θέλω να χαθώ μέσα στο τσούρμο να δω τι συμβαίνει, τι ζητούν, τι απαιτούν.
Όντως απαιτούν! Το 1714 στις 11/9 πίστεψαν πως μπορούν να γίνουν ανεξάρτητο κράτος, τελικά την μάχη την έχασαν, αλλά απο τότε παλεύουν για την πολυπόθητη ανεξαρτησία τους. Πιστέυουν πως με αυτήν θα έχουν λιγότερα προβλήματα και κυρίως οικονομικά. Νιώθουν Καταλανοί στην γλώσσα στο αίμα που κυλάει στις φλέβες τους. Πέρυσι την ίδια μέρα  δυστυχώς διαδραματίστηκαν άσχημα επεισόδια με κουκουλοφόρους έτσι φέτος αποφάσισαν να κάνουν κάτι πρωτότυπο.



Αποφάσισαν να σχηματίσουν μιά ανθρώπινη αλυσίδα. Πιασμένοι χέρι-χέρι κατάφεραν το ακατόρθωτο για όλους εμάς τους υπόλοιπους. Μία διαμαρτυρία ειρηνική,  χωρίς κουκουλοφόρους και κακή συμπεριφορά αστυνομίας. Όπως βλέπουμε και στον χάρτη την απόσταση της ανθρώπινης αλυσίδας.


Γυρνώντας στο σπίτι, μπήκα στον πειρασμό να βγάλω κάποιες φωτογραφίες. Ειλικρινά δεν ξέρω τι συνέπειες θα έχει η τυχόν ανεξαρτησία της Καταλονίας για όλους εμάς τους μη Καταλανούς. Το μέλλον θα δείξει. Η Ευρώπη δεν θέλει ούτε καν να σκεφτεί το ενδεχόμενο αυτό, αλλά αυτοί οι άνθρωποι κάθε χρόνο τολμούν να κάνουν και έναν μικρό αγώνα, μόνο για αυτό τους αξίζει ένα μπράβο.





Δευτέρα 9 Σεπτεμβρίου 2013

Βαρκελώνη η μαγευτική

Με τα μικρά πράσινα ματάκια του απόλαυσε την βόλτα στην Passeig de Grácia. Θαύμασε τα αριστουργήματα του Antonio Gaudi του συνωνόματου. Casa Milá, Casa Batllo. Την επομένη ακολούθησε μια βόλτα στο Parc Guell, πολλές φωτογραφίες, διάφορες πόζες και έπειτα 15λεπτη προβολή ταινίας Gaudi experiencia 4d. Μοναδική εμπειρία, πρωτόγνωρη, ίσως για τον μικρό της παρέας το καλύτερο κομμάτι του ταξιδιού. Την επόμενη μέρα μας περίμενε ο φίλος μας Manel να μας ξεναγήσει στην περιβόητη Sagrada Familia. Φτάσαμε με ταξί, έναν τρόμο διέκρινα στα μάτια του μικρού όταν συνηδειτοποίησε πως το πλήθος κόσμου που κάλυπτε τα 2/3 του ναού, περίμενε ότι και εμείς. Να μπούμε και να θαυμάσουμε τον ναό. Ένας τρόμος σιωπηλός, τι γλυκό παιδί πως κατανοεί την δίψα των μεγάλων να τα δουν όλα σε πέντε ημέρες! Αφού τον καθησυχάσαμε πως θα μπούμε κατευθείαν λόγω του καλού μας φίλου, ξεκίνησε το ταξίδι στα άδυτα της Sagrada! Τι δέος!

Αυτός ο άνθρωπος ήταν προικισμένος απ' τον Θεό. Πρόσοψη των Παθών, Πρόσοψη της Δόξας, Πρόσοψη της Γέννησης, η Ιστορία, το μουσείο πάνω-κάτω, δεξιά-αριστερά και ξαφνικά ακούω διστακτικά μια φωνούλα...
-Ζωή πείνασα, πότε θα φύγουμε;
Του σκάω ένα χαμόγελο. Έχεις δίκιο μωρό μου του απαντάω, λίγη υπομονή και τελειώνουμε.
Βγαίνοντας απ΄ τον ναό ακούμε πλέον όλoι την φωνή του Αντώνη (όχι του Gaudi) να μας λέει...
-Όχι άλλο Gaudiiiiiiiiiiiiiiii
Πόσο δίκιο έχεις μωρό μου. Τι να πρωτοπρολάβει κάποιος να δει σε πέντε ημέρες. Σου υπόσχομαι στο επόμενο ταξίδι Ζωολογικό κήπο, Port Aventura ένα πρόγραμμα μόνο για εσένα.
Για μενα το όνειρο της εξερεύνησης συνεχίζεται. Πόσο όμορφη που είσαι Βαρκελώνη! Για κάποιους απλά εξερεύνηση αρχιτεκτονικής και ιστορίας για μένα τα πάντα!
Τα λόγια περισσεύουν...
Αξίζει να ακούσουμε το επόμενο τραγούδι Freddy Mercury, Montserrat Caballé.

Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2013

Biarritz-France Γαλλική ομορφιά

Μόλις 18 χιλιόμετρα απο τα σύνορα της Ισπανίας. Εκεί που η μυρωδιά του Ατλαντικού παντρεύεται με την επιβλητικότητα των Πυρηναίων Όρων.
Το 1854 η σύζυγος του Ναπολέων ΙΙΙ έχτισε ένα παλάτι στην θάλασσα που τώρα έχει ανοιχτές τις πόρτες του ως ξενοδοχείο (Hotel tu Palais).

Οι Ισπανοί το επισκέφτηκαν στα μέσα του 1970 κατά την προβολή της ταινίας Last tango in Paris,
διότι η προβολή της συγκεκριμένης ταινίας στην Ισπανία ήταν απαγορευμένη λόγω του δικτακτορικού καθεστώτος του Franco.

Ένα τραγούδι για να ταξιδέψουμε μαζί...